LM های ماکروسیستیک از کانال های لنفاوی کیست مانند بزرگتر تشکیل شده اند و به صورت توده های تراکم پذیر عمیق تر و نرم تر اغلب در گردن یا زیر بغل با تغییر رنگ پوست مایل به آبی ظاهر می شوند. گاهی اوقات ضایعات بزرگ را میتوان در سونوگرافی قبل از تولد تشخیص داد.
LM ها از هر نوع در معرض خطر عفونت هستند،که با تورم سریع و گاه شدید ضایعه،گرمی یا قرمزی و درد مشخص میشود.این نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک درمانی دارد.سایر عوارض شامل آسیب احتمالی راه هوایی به دلیل انسداد یک گردن بزرگ یا ضایعه دهانی در بدو تولد یا پس از تورم سریع همراه با عفونت است. علاوه بر این،تغییر شکل یا اختلال عملکردی از خود ضایعه یا بافت نرم یا رشد بیش از حد استخوانی مرتبط میتواند قابل توجه باشد.
اسکلروتراپی: درمانی برای واریس و وریدهای عنکبوتی
درمان ناهنجاری های لنفاوی
اغلب، تشخیص LM و نوع فرعی آن را می توان به صورت بالینی انجام داد. با این حال، تعریف بیشتر از وسعت ضایعه و ارتباط آن با ساختارهای حیاتی را میتوان به خوبی در MRI مشاهده کرد و اغلب هنگام برنامه ریزی درمان ضروری است.درمان LM به نوع فرعی آن بستگی دارد.نواحی عمیق‌تر از نفوذپذیری میکروسیستیک LM به برداشتن جراحی برای حجم‌زدایی نیاز دارند،و اغلب فقط تا حدی برداشته میشوند،زیرا میتوانند ارتباط نزدیکی با ساختارهای حیاتی داشته باشند و تشخیص آنها از بافت طبیعی اطراف سخت است.از آنجایی که کیست ها کوچک هستند و آزادانه با هم ارتباط برقرار نمیکنند،اسکلروتراپی معمولاً برای این ضایعات بی اثر است.
LM های ماکروسیستیک را می توان با اسکلروتراپی یا برداشتن جراحی به خوبی درمان کرد.اسکلروتراپی گزینه خوبی است به ویژه در کاندیدهای جراحی ضعیف یا زمانی که ضایعات در مکان هایی قرار دارند که دسترسی به آنها از طریق جراحی سخت است یا ارتباط نزدیکی با ساختارهای حیاتی دارند.همانند VM ها،اسکلروتراپی معمولاً توسط رادیولوژیست های مداخله ای با راهنمایی رادیولوژیک و تحت بیهوشی انجام میشود.عوارض جانبی شایع عبارتند از تب، درد موضعی و قرمزی. عوارض عمده ای مانند تورم و اختلال راه هوایی ممکن است و ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای مشاهده یا مدیریت راه هوایی پس از عمل داشته باشد.اگرچه اکثر بیماران پس از یک درمان کاهش قابل توجهی در اندازه LM خود دارند، ممکن است چندین تزریق برای بهترین نتیجه ضروری باشد.</p>
برداشتن جراحی یکی دیگر از گزینه های درمانی خوب برای ضایعات ماکروسیستیک است، به ویژه قبل از هر درمان دیگری،زیرا می توان آنها را راحت تر از بافت طبیعی جدا کرد.همچنین میتوان از آن در ترکیب با اسکلروتراپی برای حجم‌زدایی نهایی و تعلیق مجدد بافت‌ها در صورت نیاز استفاده کرد.معایب شامل معرفی جای زخم و عوارض احتمالی خونریزی و آسیب بافتی است.
ناهنجاری های عروقی
ناهنجاری های شریانی وریدی (AVM) نادرترین ضایعات عروقی هستند که از اتصالات عروقی غیر طبیعی بین شریان ها و سیاهرگ ها تشکیل میشوند. اینها ضایعات با جریان بالا هستند زیرا اجازه می دهند خون سریع از سیستم شریانی با فشار بالاتر مستقیماً به داخل وریدها حرکت کند بدون اینکه ابتدا از طریق سیستم مویرگی برای تامین بافت ها حرکت کند.اگرچه علت ناشناخته است، اما تصور میشود که به دلیل تداوم غیرطبیعی اتصالات عروقی بین شریان‌ها و وریدها که در طول رشد جنینی وجود دارد،رخ میدهند.AVM ها بیشتر در نواحی سر و گردن ایجاد میشوند.مغز شایع ترین مکان است. AVM ها در بدو تولد وجود دارند،اما معمولاً بدون علامت هستند و اغلب بیگناه هستند و رژگونه های صورتی مایل به قرمز روی پوست پوشاننده ظاهر میشوند.
اگرچه این ضایعات از نظر فنی تکثیر نمیشوند،اما به نظر میرسد که در طول زمان با استفاده از کانال‌های جانبی برای جریان خون رشد میکنند و جریان خون را در این ناحیه افزایش میدهند.در نهایت آنها به توده های گرم،ضربان دار و زیر جلدی با تغییر رنگ بنفش تا قرمز پوست پوشاننده تبدیل میشوند.AVM های داخل سر معمولاً بی صدا هستند و تا زمانی که عوارضی مانند سردرد،سکته مغزی یا خونریزی ایجاد شود،تشخیص داده نمیشوند.
از آنجایی که افزایش جریان خون از طریق یک AVM به طور موثری از طریق بافت‌ها حرکت نمیکند تا مواد مغذی و اکسیژن کافی را تامین کند،بافت‌ها و پوست اطراف و استخوان زیرین ممکن است بمیرند.این میتواند باعث درد شود و منجربه خونریزی هایی شود که میتواند زندگی را تهدید کند.به دلیل جریان با سرعت بالا از طریق ضایعه،AVM های بزرگ نیز فشار بیشتری بر قلب وارد کرده و میتوانند منجر به رشد بیش از حد قلب و یا نارسایی قلبی شوند همچنین در مغز و پوشش داخلی مغز می توانند با سکته مغزی و تشنج مرتبط باشند.
درمان ناهنجاری های عروقی
درمان AVM به دلیل جریان زیاد خون در ضایعه، پیچیده و بالقوه خطرناک است.بنابراین،درمان به یک جراح مجرب و تیم آشنا با مدیریت AVM نیاز دارد.ضایعات کوچکی که هیچ علامتی ندارند،بهتر است به حال خود رها شوند.ضایعات بزرگتر که باعث عوارض خونریزی قابل توجه،تغییر شکل شدید یا مشکلات عملکردی میشوند،ترکیبی از آمبولیزاسیون و برداشتن جراحی معمولاً بهترین شانس را برای درمان ارائه میدهد.یک تا دو روز قبل از جراحی،یک رادیولوژیست مداخله ای را برای قطع جریان خون از طریق AVM انجام میدهد.برای درمان این ضایعات باید به طور کامل برداشته شوند.بهترین نتایج با تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی دقیق توسط یک تیم مجرب در کلینیک باراد به دست می آید.
گرانولوم های پیوژن
گرانولوم های پیوژنیک ضایعات عروقی خوش خیم و اکتسابی پوست هستند که میتوانند در پاسخ به آسیب بافت موضعی ایجاد شوند.به صورت توده های پولیپ مانند یا برآمدگی با رشد سریع،قرمز و اغلب زخمی ظاهر و در صورت اختلال به راحتی خونریزی می کنند.آنها معمولا در کودکان یا زنان باردار به خصوص در دهان یا نوک انگشتان یافت میشوند.
درمان گرانولوم های پیوژنیک
اگرچه این ضایعات میتوانند خود به خود از بین بروند،اما معمولاً نیاز به درمان دارند.استراتژی‌های جراحی شامل برداشتن با برش با حاشیه‌ای از پوست طبیعی است. و همچنین ترمیم اولیه یا اصلاح با کوتریزاسیون پایه. این می تواند منجربه زخم بیشتر شود.
فن آوری ها و روش های درمانی برای درمان لژیون های عروقی
- لیزر رنگی پالسی (Vbeam) : لیزر رنگی پالسی (PDL) درمان انتخابی برای اکثر ضایعات عروقی است.این دستگاه دارای اندازه لکه بزرگ (5-10 میلی متر) است که درمان سریع را حتی برای مناطق بزرگ امکان پذیر میکند.عوارض جانبی شامل کبودی است که پس از یک یا دو هفته پس از درمان از بین میرود.
- نور پالس شدید (IPL) : یک روش غیرتهاجمی است که با استفاده از نور پرانرژی،برای رفع مشکلات پوستی مانند موهای زائد،لکه های قهوه ای،جوش های سرسیاه و جای زخم بکار میرود.این نور با هدف قرار دادن رنگدانه ها و ریشه موها،به بهبود ظاهر پوست کمک میکند.
ضایعات عروقی ناهنجاری های نسبتاً شایع پوست و بافت های زیرین هستند که بیشتر به عنوان خال های مادرزادی شناخته می شوند. سه دسته اصلی برای ایجاد ضایعات عروقی وجود دارد: همانژیوم، ناهنجاری های عروقی و گرانولومای پیوژنیک.این خال های مادرزادی ممکن است گاهی شبیه به هم هستند، اما هر کدام از نظر منشا و درمان متفاوت هستند.
همانژیوم
معمولاً در هنگام تولد یا اندکی پس از تولد به صورت نواحی کم رنگ با تغییر رنگ صورتی مایل به قرمز ظاهر میشوند و سپس به سرعت در یک دوره رشد سریع قرار میگیرند.در این مدت، ضایعات از نظر اندازه و ضخامت بزرگ میشوند،رنگ تیره میشوند و میتوانند مشکلاتی با زخم،خونریزی ویا عفونت داشته باشند.ظاهر همانژیوم بر اساس عمق درگیری ضایعه متفاوت خواهد بود.همانژیوم های سطحی به رنگ قرمز روشن ظاهر میشوند و اغلب به سمت بیرون در بالای سطح پوست رشد میکنند،درحالیکه ضایعات عمیق تر بیشتر شبیه کبودی روی پوست با یک توده بافت نرم زیر آن هستند.پس از اینولوشن،ضایعات کوچکتر و رنگ آنها کمرنگ شده است،اما ممکن است مقداری پوست یا بافت چربی باقی مانده باشد.همانژیوم رشد کند میتواند باعث از دست دادن بینایی نوزاد شود.به طور مشابه، ضایعاتی که مجرای گوش را مسدود میکنند،میتوانند در رشد شنوایی و گفتار اختلال ایجاد کنند.به همین دلیل،ضایعات در این مناطق بحرانی با شدت بیشتری درمان میشوند.ضایعات زخمی،اغلب در اطراف دهان،ناحیه پری مقعد یا ناحیه تناسلی ممکن است از درمان زودهنگام لیزر برای تثبیت سطح،بهبود و کمک به حداقل رساندن خونریزی بهره مند شوند.
درمان همانژیوم
درمان همانژیوم به چرخه زندگی و محل مشخصه آنها بستگی دارد و می توان آن را به درمان های پزشکی و جراحی دسته بندی کرد.
- دارو: بیماران ممکن است داروهایی مانند کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون یا یک داروی فشار خون خوراکی به نام پروپرانولول را مصرف کنند تا به کند کردن مرحله رشد سریع و تقویت انطباق کمک کنند. این داروها می توانند موثر باشند، اما دارای برخی عوارض جانبی هستند که انتخاب دقیق و نظارت بر بیمار را مهم می کند. همانژیوم های حجیم گاهی اوقات ممکن است از تزریق یک کورتیکواستروئید به ضایعه که معمولاً تحت یک بیهوشی کوتاه انجام می شود، سود ببرند. سایر داروها (مانند اینترفرون که به صورت تزریقی تجویز می شود) می توانند عوارض جانبی بالقوه جدی تری داشته باشند و برای بیمارانی که ضایعات گسترده ای دارند که به سایر درمان ها پاسخ نمی دهند، اختصاص داده می شود.
- جراحی: درمان جراحی همانژیوم باید به دقت بین نیاز به درمان زودهنگام و اسکار ایجاد شده توسط این روش تعادل ایجاد کند. از آنجایی که اکثر ضایعات به خودی خود حداقل مقدار مناسبی از انفولشن را متحمل می شوند، مهم است که اکثر جراحی ها را تا زمانی که این اتفاق بیفتد به تاخیر بیندازیم تا بافت قبل از بازسازی تثبیت شود. این کار بهبودی را به حداکثر می رساند و طول اسکار را به حداقل می رساند. اگر جراحی سریع‌ترین گزینه را برای از بین بردن انسداد فراهم کند یا امکان مرحله‌بندی بهتر بازسازی ضایعه را فراهم کند، ممکن است یک استثنا برای انتظار رخ دهد. این موقعیت ها به بهترین وجه توسط یک جراح پلاستیک با تجربه کودکان تعیین می شود.
- لیزر درمانی:در نهایت، لیزر درمانی را می توان برای درمان ضایعات زخمی و همچنین هر گونه رگ خونی باقیمانده یا تغییر رنگی که ممکن است پس از انولوشن باقی بماند، استفاده کرد. ضایعات گسترده راه هوایی نیز ممکن است برای درمان نیاز به لیزر CO2 داشته باشند که توسط متخصص گوش و حلق و بینی تحت بیهوشی انجام می شود.
ناهنجاری های عروقی
ناهنجاری های عروقی نشان دهنده گروهی از خطاهای مادرزادی در تشکیل عروق است. آنها بر اساس نوع رگ هایی که ضایعه را تشکیل میدهند و سرعت جریان خون در آنها طبقه بندی می شوند. چهار نوع ناهنجاری عروقی وجود دارد:
- ناهنجاری های مویرگی
- ناهنجاری های وریدی
- ناهنجاری های لنفاوی
- ناهنجاری های شریانی وریدی (یا شریانی).
هر نوع دارای ویژگی های متمایز و پیش آگهی خود است که بر برنامه درمانی مورد نیاز تأثیر می گذارد.
ناهنجاری های مویرگی
ناهنجاری های مویرگی (CM) که به عنوان لکه شراب پورت نیز شناخته می شود، از مویرگ های نامنظم و سیاهرگ های کوچکی تشکیل شده است که از لایه های عمیق تر پوست عبورمی کنند. این ضایعات جریان کم در بدو تولد به صورت نواحی صاف صورتی رنگ پوست ظاهر می شوند و معمولاً با گذشت زمان تیره شده و به رنگ بنفش تیره تبدیل می شوند. آنها در نهایت می توانند تغییراتی در بافت پوست با اثر سنگفرش ایجاد کنند و همچنین می توانند با رشد بیش از حد استخوان زیرین و بافت های نرم همراه باشند.
هنگامی که در توزیع اولین بخش عصب سه قلو یافت می شود، ناهنجاری های مویرگی می تواند نشان دهنده وجود سندرم استورج-وبر، یک وضعیت نادر اتوزومال غالب باشد.بیماران مبتلا به سندرماستورج وبر می توانند ناهنجاری های عروقی سیستم عصبی مرکزی از جمله ناهنجاری های CM، وریدی و شریانی وریدی داشته باشندکه می تواند منجر به اختلال تشنج، اختلالات یادگیری و رفتاری شود. علاوه بر این، چشم‌ها باید به‌طور مرتب توسط چشم‌پزشک دنبال شوند تا از پیشرفت اولیه گلوکوم مراقبت کنند.
تزریق نوروتوکسین چیست و چه مزایایی دارد؟
درمان ناهنجاری های مویرگی
CM ها بدشکلی زیبایی قابل توجهی را به بیمار نشان می دهند. آنها بهترین درمان را با لیزرهای سریالی با استفاده از لیزر پالس رنگ انجام می دهند که مولکول های هموگلوبین موجود در ضایعات را هدف قرار می دهد. این به بسته شدن عروق نامنظم و محو شدن ضایعات کمک می کند. لیزردرمانی در درمان ضایعات زمانی که رنگ روشن تری داشته باشد بیشترین تاثیر را دارد. درمان های متعدد لیزر تحت بیهوشی معمولا در دوران کودکی شروع می شود. درمان زودهنگام همچنین می تواند با کاهش سرعت پیشرفت ضایعه به جلوگیری از برخی تغییرات بافت پوست کمک کند. اگرچه تا حدودی غیرمعمول است، اما عدم تقارن استخوانی و بافت نرم می تواند در این بیماران به دلیل رشد بیش از حد بافت ایجاد شود. این شرایط به ترکیبی از تکنیک های حذف و تعلیق نیاز دارند تا به تعادل و تقارن بهتر کمک کنند.
راه هایی برای درمان پوست تیره داخلی ران
ناهنجاری های وریدی
ناهنجاری های وریدی(VM)،یکی از شایع‌ترین انواع ناهنجاری‌های عروقی هستند. این ضایعات کم‌جریان از رگ‌های غیرطبیعی در پوست، بافت نرم، استخوان یا اندام‌های داخلی تشکیل میشوند. معمولاً از زمان تولد وجود دارند، اما ممکن است تا بزرگتر شدن ضایعه،علامتی نداشته باشند.
معمولاً به شکل توده‌هایی نرم، آبی‌رنگ و بدون نبض ظاهر میشوند که هنگام فشار یا در حالت ایستاده بزرگتر میشوند.. اندازه و شدت آنها میتواند متفاوت باشد؛ برخی کوچک و بی‌خطرند، برخی دیگر گسترده‌اند و باعث مشکلات زیبایی یا عملکردی در اندام میشوند.
درمان ناهنجاری‌های وریدی بسته به شدت ضایعه شامل اقدامات حمایتی مانند بالا نگه داشتن ناحیه آسیب‌دیده، استفاده از لباس‌های فشاری، آسپرین درمانی، یا در موارد پیچیده‌تر، مداخلات پزشکی پیشرفته میشود.
از جمله عوارض شایع این ضایعات، درد ناشی از لخته (فلبولیت)، التهاب یا عفونت است که در صورت بروز، نیاز به درمان یا سایر تصویربرداری‌های تخصصی را تجویز کند.در صورت بروز علائمی مانند درد ناگهانی، تورم یا تب، مراجعه سریع به پزشک برای بررسی احتمال عفونت ضروری است.
کرایوتراپی یا سرمادرمانی چیست و چگونه انجام میشود؟
درمان ناهنجاری های وریدی
- اسکلروتراپی: اسکلروتراپی شامل تزریق یک ماده اسکلروزانت شیمیایی به کانال های وریدی ضایعه برای ایجاد التهاب و در نهایت خاموش شدن عروق همراه با انقباض VM است. این معمولاً توسط رادیولوژیست مداخله ای تحت بیهوشی و با راهنمایی سونوگرافی، اشعه ایکس یا MRI انجام میشود. رایج ترین عواملی که امروزه استفاده میشود اتانول یا سدیم تترادسیل سولفات (STS) است.در صورت امکان، انسداد VM با استفاده از تورنیکت یا فشار اعمال شده در طول درمان ممکن است به عامل کمک کند تا مدت بیشتری در داخل ضایعات باقی بماند و موثرتر باشد.اسکلروتراپی به تنهایی میتواند برای برخی از ضایعات موثر باشد،اما نگرانی زمانی ایجاد میشود که ضایعه نزدیک به ساختارهای حیاتی یا زیر پوست باشد.عوارضی مانند اختلال عملکرد عصبی،آسیب کلیه،ایست قلبی و واکنش شدید آلرژیک نیز گزارش شده است.
- اکسیزیون: برداشتن VM ها اغلب به تنهایی یا همراه با اسکلروتراپی مورد نیاز است. این اجازه میدهد تا به طور مستقیم حجم منطقه را کاهش دهد و در عین حال ساختارهای حیاتی را با بازآرایی و تعلیق بافت حفظ کند تا به بهبود فرم و عملکرد کمک کند.عوارض عمده شامل خونریزی، زخم و آسیب به بافت های اطراف است.
ناهنجاری های لنفاوی
ناهنجاری‌های لنفاوی (LM) یکی دیگر از ناهنجاری‌های عروقی رایج است که از مجموعه‌ای از کانال‌های لنفاوی غیرطبیعی تشکیل شده است که معمولاً در پوست و بافت نرم و به ندرت در اندام‌های حیاتی یا استخوان‌ها یافت میشوند.آنها به زیرگروه های میکروکیستیک یا ماکروسیستیک تقسیم میشوند که تظاهرات و استراتژی های درمانی متفاوتی دارند.ضایعات همچنین می توانند به صورت مختلط با وجود هر دو عنصر ظاهر شوند.
LM های میکروکیستیک به صورت گروه هایی از وزیکول های شفاف کوچک (خوشه هایی مانند تاول) ظاهر میشوند.هنگامی که در سطح پوست یا مخاط (اغلب در دهان) یافت میشوند،میتوانند مشکلاتی با گریه و درد ایجاد کنند.ضایعات LM میکروکیستیک همچنین میتوانند به بافت های نرم عمیق تر نفوذ کرده و باعث ایجاد توده های سفت شوند.
LM های ماکروسیستیک از کانال های لنفاوی کیست مانند بزرگتر تشکیل شده اند و به صورت توده های تراکم پذیر عمیق تر و نرم تر اغلب در گردن یا زیر بغل با تغییر رنگ پوست مایل به آبی ظاهر می شوند. گاهی اوقات ضایعات بزرگ را میتوان در سونوگرافی قبل از تولد تشخیص داد.
LM ها از هر نوع در معرض خطر عفونت هستند،که با تورم سریع و گاه شدید ضایعه،گرمی یا قرمزی و درد مشخص میشود.این نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک درمانی دارد.سایر عوارض شامل آسیب احتمالی راه هوایی به دلیل انسداد یک گردن بزرگ یا ضایعه دهانی در بدو تولد یا پس از تورم سریع همراه با عفونت است. علاوه بر این،تغییر شکل یا اختلال عملکردی از خود ضایعه یا بافت نرم یا رشد بیش از حد استخوانی مرتبط میتواند قابل توجه باشد.
اسکلروتراپی: درمانی برای واریس و وریدهای عنکبوتی
درمان ناهنجاری های لنفاوی
اغلب، تشخیص LM و نوع فرعی آن را می توان به صورت بالینی انجام داد. با این حال، تعریف بیشتر از وسعت ضایعه و ارتباط آن با ساختارهای حیاتی را میتوان به خوبی در MRI مشاهده کرد و اغلب هنگام برنامه ریزی درمان ضروری است.درمان LM به نوع فرعی آن بستگی دارد.نواحی عمیق‌تر از نفوذپذیری میکروسیستیک LM به برداشتن جراحی برای حجم‌زدایی نیاز دارند،و اغلب فقط تا حدی برداشته میشوند،زیرا میتوانند ارتباط نزدیکی با ساختارهای حیاتی داشته باشند و تشخیص آنها از بافت طبیعی اطراف سخت است.از آنجایی که کیست ها کوچک هستند و آزادانه با هم ارتباط برقرار نمیکنند،اسکلروتراپی معمولاً برای این ضایعات بی اثر است.
LM های ماکروسیستیک را می توان با اسکلروتراپی یا برداشتن جراحی به خوبی درمان کرد.اسکلروتراپی گزینه خوبی است به ویژه در کاندیدهای جراحی ضعیف یا زمانی که ضایعات در مکان هایی قرار دارند که دسترسی به آنها از طریق جراحی سخت است یا ارتباط نزدیکی با ساختارهای حیاتی دارند.همانند VM ها،اسکلروتراپی معمولاً توسط رادیولوژیست های مداخله ای با راهنمایی رادیولوژیک و تحت بیهوشی انجام میشود.عوارض جانبی شایع عبارتند از تب، درد موضعی و قرمزی. عوارض عمده ای مانند تورم و اختلال راه هوایی ممکن است و ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای مشاهده یا مدیریت راه هوایی پس از عمل داشته باشد.اگرچه اکثر بیماران پس از یک درمان کاهش قابل توجهی در اندازه LM خود دارند، ممکن است چندین تزریق برای بهترین نتیجه ضروری باشد.</p>
برداشتن جراحی یکی دیگر از گزینه های درمانی خوب برای ضایعات ماکروسیستیک است، به ویژه قبل از هر درمان دیگری،زیرا می توان آنها را راحت تر از بافت طبیعی جدا کرد.همچنین میتوان از آن در ترکیب با اسکلروتراپی برای حجم‌زدایی نهایی و تعلیق مجدد بافت‌ها در صورت نیاز استفاده کرد.معایب شامل معرفی جای زخم و عوارض احتمالی خونریزی و آسیب بافتی است.
ناهنجاری های عروقی
ناهنجاری های شریانی وریدی (AVM) نادرترین ضایعات عروقی هستند که از اتصالات عروقی غیر طبیعی بین شریان ها و سیاهرگ ها تشکیل میشوند. اینها ضایعات با جریان بالا هستند زیرا اجازه می دهند خون سریع از سیستم شریانی با فشار بالاتر مستقیماً به داخل وریدها حرکت کند بدون اینکه ابتدا از طریق سیستم مویرگی برای تامین بافت ها حرکت کند.اگرچه علت ناشناخته است، اما تصور میشود که به دلیل تداوم غیرطبیعی اتصالات عروقی بین شریان‌ها و وریدها که در طول رشد جنینی وجود دارد،رخ میدهند.AVM ها بیشتر در نواحی سر و گردن ایجاد میشوند.مغز شایع ترین مکان است. AVM ها در بدو تولد وجود دارند،اما معمولاً بدون علامت هستند و اغلب بیگناه هستند و رژگونه های صورتی مایل به قرمز روی پوست پوشاننده ظاهر میشوند.
اگرچه این ضایعات از نظر فنی تکثیر نمیشوند،اما به نظر میرسد که در طول زمان با استفاده از کانال‌های جانبی برای جریان خون رشد میکنند و جریان خون را در این ناحیه افزایش میدهند.در نهایت آنها به توده های گرم،ضربان دار و زیر جلدی با تغییر رنگ بنفش تا قرمز پوست پوشاننده تبدیل میشوند.AVM های داخل سر معمولاً بی صدا هستند و تا زمانی که عوارضی مانند سردرد،سکته مغزی یا خونریزی ایجاد شود،تشخیص داده نمیشوند.
از آنجایی که افزایش جریان خون از طریق یک AVM به طور موثری از طریق بافت‌ها حرکت نمیکند تا مواد مغذی و اکسیژن کافی را تامین کند،بافت‌ها و پوست اطراف و استخوان زیرین ممکن است بمیرند.این میتواند باعث درد شود و منجربه خونریزی هایی شود که میتواند زندگی را تهدید کند.به دلیل جریان با سرعت بالا از طریق ضایعه،AVM های بزرگ نیز فشار بیشتری بر قلب وارد کرده و میتوانند منجر به رشد بیش از حد قلب و یا نارسایی قلبی شوند همچنین در مغز و پوشش داخلی مغز می توانند با سکته مغزی و تشنج مرتبط باشند.
درمان ناهنجاری های عروقی
درمان AVM به دلیل جریان زیاد خون در ضایعه، پیچیده و بالقوه خطرناک است.بنابراین،درمان به یک جراح مجرب و تیم آشنا با مدیریت AVM نیاز دارد.ضایعات کوچکی که هیچ علامتی ندارند،بهتر است به حال خود رها شوند.ضایعات بزرگتر که باعث عوارض خونریزی قابل توجه،تغییر شکل شدید یا مشکلات عملکردی میشوند،ترکیبی از آمبولیزاسیون و برداشتن جراحی معمولاً بهترین شانس را برای درمان ارائه میدهد.یک تا دو روز قبل از جراحی،یک رادیولوژیست مداخله ای را برای قطع جریان خون از طریق AVM انجام میدهد.برای درمان این ضایعات باید به طور کامل برداشته شوند.بهترین نتایج با تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی دقیق توسط یک تیم مجرب در کلینیک باراد به دست می آید.
گرانولوم های پیوژن
گرانولوم های پیوژنیک ضایعات عروقی خوش خیم و اکتسابی پوست هستند که میتوانند در پاسخ به آسیب بافت موضعی ایجاد شوند.به صورت توده های پولیپ مانند یا برآمدگی با رشد سریع،قرمز و اغلب زخمی ظاهر و در صورت اختلال به راحتی خونریزی می کنند.آنها معمولا در کودکان یا زنان باردار به خصوص در دهان یا نوک انگشتان یافت میشوند.
درمان گرانولوم های پیوژنیک
اگرچه این ضایعات میتوانند خود به خود از بین بروند،اما معمولاً نیاز به درمان دارند.استراتژی‌های جراحی شامل برداشتن با برش با حاشیه‌ای از پوست طبیعی است. و همچنین ترمیم اولیه یا اصلاح با کوتریزاسیون پایه. این می تواند منجربه زخم بیشتر شود.
فن آوری ها و روش های درمانی برای درمان لژیون های عروقی
- لیزر رنگی پالسی (Vbeam) : لیزر رنگی پالسی (PDL) درمان انتخابی برای اکثر ضایعات عروقی است.این دستگاه دارای اندازه لکه بزرگ (5-10 میلی متر) است که درمان سریع را حتی برای مناطق بزرگ امکان پذیر میکند.عوارض جانبی شامل کبودی است که پس از یک یا دو هفته پس از درمان از بین میرود.
- نور پالس شدید (IPL) : یک روش غیرتهاجمی است که با استفاده از نور پرانرژی،برای رفع مشکلات پوستی مانند موهای زائد،لکه های قهوه ای،جوش های سرسیاه و جای زخم بکار میرود.این نور با هدف قرار دادن رنگدانه ها و ریشه موها،به بهبود ظاهر پوست کمک میکند.
ضایعات عروقی ناهنجاری های نسبتاً شایع پوست و بافت های زیرین هستند که بیشتر به عنوان خال های مادرزادی شناخته می شوند. سه دسته اصلی برای ایجاد ضایعات عروقی وجود دارد: همانژیوم، ناهنجاری های عروقی و گرانولومای پیوژنیک.این خال های مادرزادی ممکن است گاهی شبیه به هم هستند، اما هر کدام از نظر منشا و درمان متفاوت هستند.
همانژیوم
معمولاً در هنگام تولد یا اندکی پس از تولد به صورت نواحی کم رنگ با تغییر رنگ صورتی مایل به قرمز ظاهر میشوند و سپس به سرعت در یک دوره رشد سریع قرار میگیرند.در این مدت، ضایعات از نظر اندازه و ضخامت بزرگ میشوند،رنگ تیره میشوند و میتوانند مشکلاتی با زخم،خونریزی ویا عفونت داشته باشند.ظاهر همانژیوم بر اساس عمق درگیری ضایعه متفاوت خواهد بود.همانژیوم های سطحی به رنگ قرمز روشن ظاهر میشوند و اغلب به سمت بیرون در بالای سطح پوست رشد میکنند،درحالیکه ضایعات عمیق تر بیشتر شبیه کبودی روی پوست با یک توده بافت نرم زیر آن هستند.پس از اینولوشن،ضایعات کوچکتر و رنگ آنها کمرنگ شده است،اما ممکن است مقداری پوست یا بافت چربی باقی مانده باشد.همانژیوم رشد کند میتواند باعث از دست دادن بینایی نوزاد شود.به طور مشابه، ضایعاتی که مجرای گوش را مسدود میکنند،میتوانند در رشد شنوایی و گفتار اختلال ایجاد کنند.به همین دلیل،ضایعات در این مناطق بحرانی با شدت بیشتری درمان میشوند.ضایعات زخمی،اغلب در اطراف دهان،ناحیه پری مقعد یا ناحیه تناسلی ممکن است از درمان زودهنگام لیزر برای تثبیت سطح،بهبود و کمک به حداقل رساندن خونریزی بهره مند شوند.
درمان همانژیوم
درمان همانژیوم به چرخه زندگی و محل مشخصه آنها بستگی دارد و می توان آن را به درمان های پزشکی و جراحی دسته بندی کرد.
- دارو: بیماران ممکن است داروهایی مانند کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون یا یک داروی فشار خون خوراکی به نام پروپرانولول را مصرف کنند تا به کند کردن مرحله رشد سریع و تقویت انطباق کمک کنند. این داروها می توانند موثر باشند، اما دارای برخی عوارض جانبی هستند که انتخاب دقیق و نظارت بر بیمار را مهم می کند. همانژیوم های حجیم گاهی اوقات ممکن است از تزریق یک کورتیکواستروئید به ضایعه که معمولاً تحت یک بیهوشی کوتاه انجام می شود، سود ببرند. سایر داروها (مانند اینترفرون که به صورت تزریقی تجویز می شود) می توانند عوارض جانبی بالقوه جدی تری داشته باشند و برای بیمارانی که ضایعات گسترده ای دارند که به سایر درمان ها پاسخ نمی دهند، اختصاص داده می شود.
- جراحی: درمان جراحی همانژیوم باید به دقت بین نیاز به درمان زودهنگام و اسکار ایجاد شده توسط این روش تعادل ایجاد کند. از آنجایی که اکثر ضایعات به خودی خود حداقل مقدار مناسبی از انفولشن را متحمل می شوند، مهم است که اکثر جراحی ها را تا زمانی که این اتفاق بیفتد به تاخیر بیندازیم تا بافت قبل از بازسازی تثبیت شود. این کار بهبودی را به حداکثر می رساند و طول اسکار را به حداقل می رساند. اگر جراحی سریع‌ترین گزینه را برای از بین بردن انسداد فراهم کند یا امکان مرحله‌بندی بهتر بازسازی ضایعه را فراهم کند، ممکن است یک استثنا برای انتظار رخ دهد. این موقعیت ها به بهترین وجه توسط یک جراح پلاستیک با تجربه کودکان تعیین می شود.
- لیزر درمانی:در نهایت، لیزر درمانی را می توان برای درمان ضایعات زخمی و همچنین هر گونه رگ خونی باقیمانده یا تغییر رنگی که ممکن است پس از انولوشن باقی بماند، استفاده کرد. ضایعات گسترده راه هوایی نیز ممکن است برای درمان نیاز به لیزر CO2 داشته باشند که توسط متخصص گوش و حلق و بینی تحت بیهوشی انجام می شود.
ناهنجاری های عروقی
ناهنجاری های عروقی نشان دهنده گروهی از خطاهای مادرزادی در تشکیل عروق است. آنها بر اساس نوع رگ هایی که ضایعه را تشکیل میدهند و سرعت جریان خون در آنها طبقه بندی می شوند. چهار نوع ناهنجاری عروقی وجود دارد:
- ناهنجاری های مویرگی
- ناهنجاری های وریدی
- ناهنجاری های لنفاوی
- ناهنجاری های شریانی وریدی (یا شریانی).
هر نوع دارای ویژگی های متمایز و پیش آگهی خود است که بر برنامه درمانی مورد نیاز تأثیر می گذارد.
ناهنجاری های مویرگی
ناهنجاری های مویرگی (CM) که به عنوان لکه شراب پورت نیز شناخته می شود، از مویرگ های نامنظم و سیاهرگ های کوچکی تشکیل شده است که از لایه های عمیق تر پوست عبورمی کنند. این ضایعات جریان کم در بدو تولد به صورت نواحی صاف صورتی رنگ پوست ظاهر می شوند و معمولاً با گذشت زمان تیره شده و به رنگ بنفش تیره تبدیل می شوند. آنها در نهایت می توانند تغییراتی در بافت پوست با اثر سنگفرش ایجاد کنند و همچنین می توانند با رشد بیش از حد استخوان زیرین و بافت های نرم همراه باشند.
هنگامی که در توزیع اولین بخش عصب سه قلو یافت می شود، ناهنجاری های مویرگی می تواند نشان دهنده وجود سندرم استورج-وبر، یک وضعیت نادر اتوزومال غالب باشد.بیماران مبتلا به سندرماستورج وبر می توانند ناهنجاری های عروقی سیستم عصبی مرکزی از جمله ناهنجاری های CM، وریدی و شریانی وریدی داشته باشندکه می تواند منجر به اختلال تشنج، اختلالات یادگیری و رفتاری شود. علاوه بر این، چشم‌ها باید به‌طور مرتب توسط چشم‌پزشک دنبال شوند تا از پیشرفت اولیه گلوکوم مراقبت کنند.
تزریق نوروتوکسین چیست و چه مزایایی دارد؟
درمان ناهنجاری های مویرگی
CM ها بدشکلی زیبایی قابل توجهی را به بیمار نشان می دهند. آنها بهترین درمان را با لیزرهای سریالی با استفاده از لیزر پالس رنگ انجام می دهند که مولکول های هموگلوبین موجود در ضایعات را هدف قرار می دهد. این به بسته شدن عروق نامنظم و محو شدن ضایعات کمک می کند. لیزردرمانی در درمان ضایعات زمانی که رنگ روشن تری داشته باشد بیشترین تاثیر را دارد. درمان های متعدد لیزر تحت بیهوشی معمولا در دوران کودکی شروع می شود. درمان زودهنگام همچنین می تواند با کاهش سرعت پیشرفت ضایعه به جلوگیری از برخی تغییرات بافت پوست کمک کند. اگرچه تا حدودی غیرمعمول است، اما عدم تقارن استخوانی و بافت نرم می تواند در این بیماران به دلیل رشد بیش از حد بافت ایجاد شود. این شرایط به ترکیبی از تکنیک های حذف و تعلیق نیاز دارند تا به تعادل و تقارن بهتر کمک کنند.
راه هایی برای درمان پوست تیره داخلی ران
ناهنجاری های وریدی
ناهنجاری های وریدی(VM)،یکی از شایع‌ترین انواع ناهنجاری‌های عروقی هستند. این ضایعات کم‌جریان از رگ‌های غیرطبیعی در پوست، بافت نرم، استخوان یا اندام‌های داخلی تشکیل میشوند. معمولاً از زمان تولد وجود دارند، اما ممکن است تا بزرگتر شدن ضایعه،علامتی نداشته باشند.
معمولاً به شکل توده‌هایی نرم، آبی‌رنگ و بدون نبض ظاهر میشوند که هنگام فشار یا در حالت ایستاده بزرگتر میشوند.. اندازه و شدت آنها میتواند متفاوت باشد؛ برخی کوچک و بی‌خطرند، برخی دیگر گسترده‌اند و باعث مشکلات زیبایی یا عملکردی در اندام میشوند.
درمان ناهنجاری‌های وریدی بسته به شدت ضایعه شامل اقدامات حمایتی مانند بالا نگه داشتن ناحیه آسیب‌دیده، استفاده از لباس‌های فشاری، آسپرین درمانی، یا در موارد پیچیده‌تر، مداخلات پزشکی پیشرفته میشود.
از جمله عوارض شایع این ضایعات، درد ناشی از لخته (فلبولیت)، التهاب یا عفونت است که در صورت بروز، نیاز به درمان یا سایر تصویربرداری‌های تخصصی را تجویز کند.در صورت بروز علائمی مانند درد ناگهانی، تورم یا تب، مراجعه سریع به پزشک برای بررسی احتمال عفونت ضروری است.
کرایوتراپی یا سرمادرمانی چیست و چگونه انجام میشود؟
درمان ناهنجاری های وریدی
- اسکلروتراپی: اسکلروتراپی شامل تزریق یک ماده اسکلروزانت شیمیایی به کانال های وریدی ضایعه برای ایجاد التهاب و در نهایت خاموش شدن عروق همراه با انقباض VM است. این معمولاً توسط رادیولوژیست مداخله ای تحت بیهوشی و با راهنمایی سونوگرافی، اشعه ایکس یا MRI انجام میشود. رایج ترین عواملی که امروزه استفاده میشود اتانول یا سدیم تترادسیل سولفات (STS) است.در صورت امکان، انسداد VM با استفاده از تورنیکت یا فشار اعمال شده در طول درمان ممکن است به عامل کمک کند تا مدت بیشتری در داخل ضایعات باقی بماند و موثرتر باشد.اسکلروتراپی به تنهایی میتواند برای برخی از ضایعات موثر باشد،اما نگرانی زمانی ایجاد میشود که ضایعه نزدیک به ساختارهای حیاتی یا زیر پوست باشد.عوارضی مانند اختلال عملکرد عصبی،آسیب کلیه،ایست قلبی و واکنش شدید آلرژیک نیز گزارش شده است.
- اکسیزیون: برداشتن VM ها اغلب به تنهایی یا همراه با اسکلروتراپی مورد نیاز است. این اجازه میدهد تا به طور مستقیم حجم منطقه را کاهش دهد و در عین حال ساختارهای حیاتی را با بازآرایی و تعلیق بافت حفظ کند تا به بهبود فرم و عملکرد کمک کند.عوارض عمده شامل خونریزی، زخم و آسیب به بافت های اطراف است.
ناهنجاری های لنفاوی
ناهنجاری‌های لنفاوی (LM) یکی دیگر از ناهنجاری‌های عروقی رایج است که از مجموعه‌ای از کانال‌های لنفاوی غیرطبیعی تشکیل شده است که معمولاً در پوست و بافت نرم و به ندرت در اندام‌های حیاتی یا استخوان‌ها یافت میشوند.آنها به زیرگروه های میکروکیستیک یا ماکروسیستیک تقسیم میشوند که تظاهرات و استراتژی های درمانی متفاوتی دارند.ضایعات همچنین می توانند به صورت مختلط با وجود هر دو عنصر ظاهر شوند.
LM های میکروکیستیک به صورت گروه هایی از وزیکول های شفاف کوچک (خوشه هایی مانند تاول) ظاهر میشوند.هنگامی که در سطح پوست یا مخاط (اغلب در دهان) یافت میشوند،میتوانند مشکلاتی با گریه و درد ایجاد کنند.ضایعات LM میکروکیستیک همچنین میتوانند به بافت های نرم عمیق تر نفوذ کرده و باعث ایجاد توده های سفت شوند.
LM های ماکروسیستیک از کانال های لنفاوی کیست مانند بزرگتر تشکیل شده اند و به صورت توده های تراکم پذیر عمیق تر و نرم تر اغلب در گردن یا زیر بغل با تغییر رنگ پوست مایل به آبی ظاهر می شوند. گاهی اوقات ضایعات بزرگ را میتوان در سونوگرافی قبل از تولد تشخیص داد.
LM ها از هر نوع در معرض خطر عفونت هستند،که با تورم سریع و گاه شدید ضایعه،گرمی یا قرمزی و درد مشخص میشود.این نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک درمانی دارد.سایر عوارض شامل آسیب احتمالی راه هوایی به دلیل انسداد یک گردن بزرگ یا ضایعه دهانی در بدو تولد یا پس از تورم سریع همراه با عفونت است. علاوه بر این،تغییر شکل یا اختلال عملکردی از خود ضایعه یا بافت نرم یا رشد بیش از حد استخوانی مرتبط میتواند قابل توجه باشد.
اسکلروتراپی: درمانی برای واریس و وریدهای عنکبوتی
درمان ناهنجاری های لنفاوی
اغلب، تشخیص LM و نوع فرعی آن را می توان به صورت بالینی انجام داد. با این حال، تعریف بیشتر از وسعت ضایعه و ارتباط آن با ساختارهای حیاتی را میتوان به خوبی در MRI مشاهده کرد و اغلب هنگام برنامه ریزی درمان ضروری است.درمان LM به نوع فرعی آن بستگی دارد.نواحی عمیق‌تر از نفوذپذیری میکروسیستیک LM به برداشتن جراحی برای حجم‌زدایی نیاز دارند،و اغلب فقط تا حدی برداشته میشوند،زیرا میتوانند ارتباط نزدیکی با ساختارهای حیاتی داشته باشند و تشخیص آنها از بافت طبیعی اطراف سخت است.از آنجایی که کیست ها کوچک هستند و آزادانه با هم ارتباط برقرار نمیکنند،اسکلروتراپی معمولاً برای این ضایعات بی اثر است.
LM های ماکروسیستیک را می توان با اسکلروتراپی یا برداشتن جراحی به خوبی درمان کرد.اسکلروتراپی گزینه خوبی است به ویژه در کاندیدهای جراحی ضعیف یا زمانی که ضایعات در مکان هایی قرار دارند که دسترسی به آنها از طریق جراحی سخت است یا ارتباط نزدیکی با ساختارهای حیاتی دارند.همانند VM ها،اسکلروتراپی معمولاً توسط رادیولوژیست های مداخله ای با راهنمایی رادیولوژیک و تحت بیهوشی انجام میشود.عوارض جانبی شایع عبارتند از تب، درد موضعی و قرمزی. عوارض عمده ای مانند تورم و اختلال راه هوایی ممکن است و ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای مشاهده یا مدیریت راه هوایی پس از عمل داشته باشد.اگرچه اکثر بیماران پس از یک درمان کاهش قابل توجهی در اندازه LM خود دارند، ممکن است چندین تزریق برای بهترین نتیجه ضروری باشد.</p>
برداشتن جراحی یکی دیگر از گزینه های درمانی خوب برای ضایعات ماکروسیستیک است، به ویژه قبل از هر درمان دیگری،زیرا می توان آنها را راحت تر از بافت طبیعی جدا کرد.همچنین میتوان از آن در ترکیب با اسکلروتراپی برای حجم‌زدایی نهایی و تعلیق مجدد بافت‌ها در صورت نیاز استفاده کرد.معایب شامل معرفی جای زخم و عوارض احتمالی خونریزی و آسیب بافتی است.
ناهنجاری های عروقی
ناهنجاری های شریانی وریدی (AVM) نادرترین ضایعات عروقی هستند که از اتصالات عروقی غیر طبیعی بین شریان ها و سیاهرگ ها تشکیل میشوند. اینها ضایعات با جریان بالا هستند زیرا اجازه می دهند خون سریع از سیستم شریانی با فشار بالاتر مستقیماً به داخل وریدها حرکت کند بدون اینکه ابتدا از طریق سیستم مویرگی برای تامین بافت ها حرکت کند.اگرچه علت ناشناخته است، اما تصور میشود که به دلیل تداوم غیرطبیعی اتصالات عروقی بین شریان‌ها و وریدها که در طول رشد جنینی وجود دارد،رخ میدهند.AVM ها بیشتر در نواحی سر و گردن ایجاد میشوند.مغز شایع ترین مکان است. AVM ها در بدو تولد وجود دارند،اما معمولاً بدون علامت هستند و اغلب بیگناه هستند و رژگونه های صورتی مایل به قرمز روی پوست پوشاننده ظاهر میشوند.
اگرچه این ضایعات از نظر فنی تکثیر نمیشوند،اما به نظر میرسد که در طول زمان با استفاده از کانال‌های جانبی برای جریان خون رشد میکنند و جریان خون را در این ناحیه افزایش میدهند.در نهایت آنها به توده های گرم،ضربان دار و زیر جلدی با تغییر رنگ بنفش تا قرمز پوست پوشاننده تبدیل میشوند.AVM های داخل سر معمولاً بی صدا هستند و تا زمانی که عوارضی مانند سردرد،سکته مغزی یا خونریزی ایجاد شود،تشخیص داده نمیشوند.
از آنجایی که افزایش جریان خون از طریق یک AVM به طور موثری از طریق بافت‌ها حرکت نمیکند تا مواد مغذی و اکسیژن کافی را تامین کند،بافت‌ها و پوست اطراف و استخوان زیرین ممکن است بمیرند.این میتواند باعث درد شود و منجربه خونریزی هایی شود که میتواند زندگی را تهدید کند.به دلیل جریان با سرعت بالا از طریق ضایعه،AVM های بزرگ نیز فشار بیشتری بر قلب وارد کرده و میتوانند منجر به رشد بیش از حد قلب و یا نارسایی قلبی شوند همچنین در مغز و پوشش داخلی مغز می توانند با سکته مغزی و تشنج مرتبط باشند.
درمان ناهنجاری های عروقی
درمان AVM به دلیل جریان زیاد خون در ضایعه، پیچیده و بالقوه خطرناک است.بنابراین،درمان به یک جراح مجرب و تیم آشنا با مدیریت AVM نیاز دارد.ضایعات کوچکی که هیچ علامتی ندارند،بهتر است به حال خود رها شوند.ضایعات بزرگتر که باعث عوارض خونریزی قابل توجه،تغییر شکل شدید یا مشکلات عملکردی میشوند،ترکیبی از آمبولیزاسیون و برداشتن جراحی معمولاً بهترین شانس را برای درمان ارائه میدهد.یک تا دو روز قبل از جراحی،یک رادیولوژیست مداخله ای را برای قطع جریان خون از طریق AVM انجام میدهد.برای درمان این ضایعات باید به طور کامل برداشته شوند.بهترین نتایج با تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی دقیق توسط یک تیم مجرب در کلینیک باراد به دست می آید.
گرانولوم های پیوژن
گرانولوم های پیوژنیک ضایعات عروقی خوش خیم و اکتسابی پوست هستند که میتوانند در پاسخ به آسیب بافت موضعی ایجاد شوند.به صورت توده های پولیپ مانند یا برآمدگی با رشد سریع،قرمز و اغلب زخمی ظاهر و در صورت اختلال به راحتی خونریزی می کنند.آنها معمولا در کودکان یا زنان باردار به خصوص در دهان یا نوک انگشتان یافت میشوند.
درمان گرانولوم های پیوژنیک
اگرچه این ضایعات میتوانند خود به خود از بین بروند،اما معمولاً نیاز به درمان دارند.استراتژی‌های جراحی شامل برداشتن با برش با حاشیه‌ای از پوست طبیعی است. و همچنین ترمیم اولیه یا اصلاح با کوتریزاسیون پایه. این می تواند منجربه زخم بیشتر شود.
فن آوری ها و روش های درمانی برای درمان لژیون های عروقی
- لیزر رنگی پالسی (Vbeam) : لیزر رنگی پالسی (PDL) درمان انتخابی برای اکثر ضایعات عروقی است.این دستگاه دارای اندازه لکه بزرگ (5-10 میلی متر) است که درمان سریع را حتی برای مناطق بزرگ امکان پذیر میکند.عوارض جانبی شامل کبودی است که پس از یک یا دو هفته پس از درمان از بین میرود.
- نور پالس شدید (IPL) : یک روش غیرتهاجمی است که با استفاده از نور پرانرژی،برای رفع مشکلات پوستی مانند موهای زائد،لکه های قهوه ای،جوش های سرسیاه و جای زخم بکار میرود.این نور با هدف قرار دادن رنگدانه ها و ریشه موها،به بهبود ظاهر پوست کمک میکند.
بدون دیدگاه